في استحضار تجارب الآخرين.. حوار مع حزب “الشين فين”

Έχω ρωτήσει πολλές φορές γιατί εμείς οι Παλαιστίνιοι, ιδιαίτερα όσοι εμπλέκονται σε αγώνα ή πολιτική δράση, θέλουμε να φτάσουμε σε μια χώρα που, όπως η χώρα μας, η Παλαιστίνη, έχει περάσει μια βίαιη αποικιακή εμπειρία, και τείνουμε έντονα να την υπενθυμίζουμε στις συζητήσεις μας και τα γραπτά ως μια από τις πηγές έμπνευσης στον παλαιστινιακό απελευθερωτικό αγώνα, παρόλο που η παλαιστινιακή εμπειρία είναι ριζωμένη στη συνείδηση ​​των παλαιστινιακών απελευθερωτικών κινημάτων.Παγκόσμια ελευθεροφροσύνη και λαοί. Πράγματι, ο Παλαιστίνιος μαχητής είχε γίνει σύμβολο για αυτούς τους λαούς από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα και επεκτάθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, για να επανέλθει πρόσφατα στη λάμψη αφού ανανέωσε την αντιστασιακή του πράξη.

Γιατί επαινούμε τους ηγέτες των ξένων επαναστατικών εμπειριών και τον λαό τους, ενώ επαινούμε τον λαό μας, τους αγωνιστές και τις οικογένειές τους και εκφράζουμε επιφυλάξεις προς τους ηγέτες του λαού μας, αλλά καθημερινά εκφράζουμε τις πικρές απογοητεύσεις μας από αυτούς και την έντονη αποστροφή μας προς μερικοί από αυτούς. Στο ίδιο πλαίσιο, ή ως προέκτασή του, συγκρίνουμε συχνά τους ηγέτες των χρεοκοπημένων, διεφθαρμένων και κληρονομικών αραβικών χωρών με τους ηγέτες δημοκρατικά εκλεγμένων δυτικών και ανατολικών χωρών, παρά τις διαφορές μας με πολλά από τα καθεστώτα αυτών των ξένων χωρών. Εκφράζουμε την αποστροφή μας για το πρώτο και τον θαυμασμό για το δεύτερο. Αναφέρομαι εδώ στις δύο τελευταίες εμπειρίες στη Νότια Αφρική και την Ιρλανδία, όπου οι ηγεσίες των δύο λαών εκεί πέτυχαν πραγματικές νίκες που οδήγησαν αυτούς τους δύο λαούς σε ένα αποφασιστικό στάδιο του μακροχρόνιου αγώνα που ανανεώνεται με άλλους μη βίαιους τρόπους στην πρόσωπο της μακράς αποικιακής κληρονομιάς στο πλαίσιο της λεγόμενης μεταπολίτευσης.

Γνωρίζουμε πλήρως ότι παρά τις ομοιότητες και τις διαφορές των εμπειριών των λαών που υποβλήθηκαν και εξακολουθούν να υπόκεινται στην αποικιοκρατία ή στην κληρονομιά της που εκτείνεται μέχρι σήμερα, ότι αυτές οι νίκες επιτεύχθηκαν χάρη στη διαθεσιμότητα πολλών παραγόντων, όπως λείπει και εξακολουθεί να λείπει στην παλαιστινιακή περίπτωση, δηλαδή ο διεθνής παράγοντας, που έπαιξε και στις δύο. έλεγχο ενώ αυτές οι δυνάμεις, δηλαδή αυτό το αποικιακό καπιταλιστικό σύστημα, δημιούργησαν την τραγωδία της Παλαιστίνης και απαλλάχθηκαν από τους περισσότερους Ευρωπαίους Εβραίους με απαράμιλλη βαρβαρότητα και χωρίς ίχνος ηθικής. Είναι αυτός που εξακολουθεί να υποστηρίζει το σιωνιστικό αποικιακό του σχέδιο στην πατρίδα μας. Αλλά όλα αυτά, δηλαδή η απελευθέρωση των δύο λαών στη Νότια Αφρική και την Ιρλανδία, δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς διαφορετική ηγεσία. Σοφή, τολμηρή, σταθερή, σταθερή, επίμονη, αταλάντευτη και ασταθής ηγεσία στις στάσεις και τη συμπεριφορά της. Μια ηγεσία που επέμενε στον αγώνα της και εργάστηκε για να διορθώσει πολλά από τα λάθη της και κατάφερε να κινητοποιήσει τους ανθρώπους της και να απευθυνθεί στον κόσμο με σύγχρονο τρόπο, με μια γλώσσα που καταλαβαίνει ή με τις αξίες που δηλώνει ότι υιοθετεί. Το λέμε αυτό ενώ συνειδητοποιούμε ότι ορισμένα τμήματα αυτών των ηγεσιών και στις δύο χώρες έχουν επηρεαστεί από τη μετα-αποικιακή επιδημία διαφθοράς και προσαρμογής στο νεοφιλελεύθερο σύστημα, καθώς οι δύο χώρες υποφέρουν από ευρύτερα και επικίνδυνα κοινωνικά χάσματα στη Νότια Αφρική.

Εδώ βρίσκεται η κύρια διαφορά στην παλαιστινιακή μας περίπτωση, δηλαδή στο επίπεδο και την ποιότητα της ηγεσίας. Από τη μια πλευρά, ο λαός της Παλαιστίνης έχει αποδείξει σε φίλο και εχθρό ότι είναι θρυλικός στη σταθερότητα και τις θυσίες του, και από την άλλη, δεν έχει την κατάλληλη ηγεσία για να παίξει έναν ρόλο που ανεβαίνει στο επίπεδο αυτών των θυσιών. Η παλιά, ανίκανη, διεφθαρμένη και συνένοχη ηγεσία, και ορισμένες από τις νέες ηγεσίες που εξακολουθούν να ελέγχουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν εμπόδιο για την ανανέωση και τη γέννηση ενός νέου παλαιστινιακού κράτους που θα πλαισιωθεί ένα εθνικό, δημοκρατικό, περιεκτικό και ολοκληρωμένο απελευθερωτικό όργανο, που είναι μια καταστροφική και καταστροφική έλλειψη.

Σε μια από τις διαλέξεις μου στην Ιρλανδία στο Δουβλίνο αυτόν τον Μάιο, στο πλαίσιο ερωτήσεων από το ακροατήριο, ένας ριζοσπάστης ακτιβιστής ισχυρίστηκε ότι τόσο η ιρλανδική συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής του 1988 όσο και η Παλαιστινιακή Συμφωνία του Όσλο είναι παρόμοια ως προς την επικινδυνότητά τους και είπε ότι είναι απλώς «ξεπούλημα». ) για τα Παλαιστινιακά και Ιρλανδικά ζητήματα. Στην πραγματικότητα, με εξέπληξε αυτή η ακραία εκτίμηση, γιατί η προοπτική μου, την οποία έχτισα μέσω της συνέχειας στη συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής, είναι θεμελιωδώς διαφορετική και δεν βλέπω αντίγραφο της συμφωνίας του Όσλο σε αυτήν. Αυτή η διάλεξη και άλλες δραστηριότητες ήταν μέρος του εορτασμού της Παλαιστινιακής Νάκμπα, που διοργανώθηκε στο Δουβλίνο, την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Νότιας Ιρλανδίας, καθώς και στις πόλεις Μπέλφαστ και Ντέρι.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Νότια Ιρλανδία απελευθερώθηκε από τη βρετανική κυριαρχία το 1922 μετά από μια αιματηρή επανάσταση και έναν μακρύ πολιτικό και κοινοβουλευτικό αγώνα, ο οποίος έληξε τότε με τη διαίρεση του ιρλανδικού νησιού και τη βρετανική εγκατάλειψη του μεγαλύτερου μέρους του, που το κατέστρεψε. πλήρη πολιτική ανεξαρτησία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όσο για τον βορρά, όπου δημιουργήθηκε μια φιλο-βρετανική προτεσταντική πλειοψηφία ως αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας των εποίκων επί αιώνες, αντιμετώπισα την ίδια κατάσταση με μια ομάδα αντιφρονούντων από το κόμμα «Sinn Féin», που είναι η πολιτική πτέρυγα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, που υιοθέτησε επαναστατική βία κατά της βρετανικής παρουσίας εποίκων και της προτεσταντικής πλειοψηφίας, ξεκινώντας από Από το 1969 έως το 1992, έτος κατά το οποίο ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του «Σιν Φέιν» υπό την αιγίδα της αμερικανικής διοίκησης και της βρετανικής κυβέρνησης. Έπρεπε λοιπόν να συναντήσω ηγέτες του κόμματος «Σιν Φέιν», που είχα αποφασίσει πριν από την επίσκεψη, για να κατανοήσω την πιο κοντινή εικόνα στην πραγματικότητα και να μάθω την απάντησή τους σε αυτή την αξιολόγηση και αυτή την ανάγνωση. Εμείς, ως Παλαιστίνιοι, ειδικά οι νέες και ανερχόμενες γενιές, που είμαστε υποψήφιοι να ηγηθούν του μελλοντικού εθνικού εγχειρήματος, και στο πλαίσιο του απελευθερωτικού μας αγώνα, που δεν έχει ακόμη επιτύχει τους στόχους του, πρέπει να επωφεληθούμε από αυτή την πλούσια και αξιοσημείωτη εμπειρία ως όσο το δυνατόν περισσότερο, ακόμα κι αν οι απόψεις και οι προσανατολισμοί μας διαφέρουν, είτε όσον αφορά τις λύσεις, τη μέθοδο διαχείρισης του αγώνα ή τη διαχείριση των διαπραγματεύσεων.πολιτικά, που είναι το πιο σημαντικό σε αυτή την περίπτωση.

Και επέμεινα, παρά τη μαγεία της προοδευτικής και αντινεοφιλελεύθερης κοινωνικής ανάλυσης και τη σταθερή στάση αρχών απέναντι στο Ισραήλ αυτών των ριζοσπαστικών ιρλανδικών ομάδων, ότι δεν επιτρέπεται να διαγραφεί ένα μεγάλο κόμμα όπως το Σιν Φέιν, αλλά μάλλον το μεγαλύτερο εκλογικό κόμμα, με το χτύπημα της πένας, και θεωρήστε ότι πούλησε την υπόθεση παρά τις ελλείψεις και τα ελαττώματα των οικονομικών πολιτικών του, ακόμα κι αν μας εξόργισε τα λίγα χρόνια Στο παρελθόν, λόγω των σχέσεών του με το Ισραήλ, το οποίο κυβερνάται από ένα αποικιακό καθεστώς του απαρτχάιντ και η υποδοχή του από αντιπροσωπείες του Λικούντ.

Ως εκ τούτου, έπρεπε να εκφράσω τη θέση μου για αυτή την αυθαίρετη σύγκριση και να πω ότι η Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής είναι πολύ καλύτερη από τη Συμφωνία του Όσλο. Έπρεπε να απευθύνω όλες αυτές τις επικρίσεις και τις δύσκολες ερωτήσεις με σεβασμό σε έναν από τους σημαντικότερους ηγέτες του κόμματος «Sinn Fein», τον Pat Sheehan, στο γραφείο του και παρουσία του διευθυντή του γραφείου του στην πρωτεύουσα, Μπέλφαστ. Και ο Pat Shaheen, ο οποίος είναι επίσης σήμερα μέλος του Κοινοβουλίου, ήταν ένας από τους απεργούς πείνας το 1981 με τον Bobby Sand και πέρασε 18 χρόνια στη φυλακή και η μοίρα του θα μπορούσε να ήταν ο Sand, όπως μου είπε. Η συνάντηση αυτή έγινε στο αποκορύφωμα της εκλογικής μάχης των τοπικών αρχών στις 18 Μαΐου, από την οποία το Σιν Φέιν αναδείχθηκε το ισχυρότερο κόμμα.

Ακολουθεί μια περίληψη των απαντήσεων σε μέρος των ερωτήσεων και του διαλόγου που έγινε μαζί του, σε μια συνάντηση που διήρκεσε μιάμιση ώρα, αφού του έδωσα ένα υπόβαθρο για την πραγματικότητα των Παλαιστινίων του 48 και του 48ου αιώνα. τη θέση τους στην παλαιστινιακή υπόθεση και πώς τους αντιμετώπισε το Ισραήλ στο παρελθόν και το παρόν. Επικεντρώθηκα εσκεμμένα στη σχέση του Ισραήλ με τους 48-Παλαιστίνιους Άραβες πολίτες του, σε μια προσπάθεια να μεταφέρω ένα μήνυμα σε εκείνους των οποίων η άποψη για το Ισραήλ έχει υποχωρήσει, να αποκαταστήσω τη συνείδηση ​​ότι είναι ένα απαρτχάιντ, το απαρτχάιντ και ένα σύστημα εποίκων-αποικιών από τη γέννησή του, και να τους κάνει έμμεσα να συνειδητοποιήσουν τη ζημιά που προκύπτει από τη σχέση με ένα τέτοιο καθεστώς, που ανανεώνει και βαθαίνει το βάναυσο κατασταλτικό του σύστημα.Και τον φασισμό καθημερινά.

Ο: Είμαι εδώ ως πρώην Παλαιστίνιος πολιτικός, όπου κατείχα ηγετική θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο κόμμα της Εθνικής Δημοκρατικής Συνέλευσης και πριν από αυτό στο κίνημα Abnaa al-Balad εντός της περιοχής που κατείχε το σιωνιστικό κίνημα το 1948, που σημαίνει ότι εγώ κατέχουμε την ισραηλινή υπηκοότητα και όμως ζούμε υπό την κυριαρχία ενός κράτους που δηλώνει ότι είναι κράτος για τους Εβραίους και ασκεί τον Ιουδαϊσμό του στο πλαίσιο επιθετικών, ρατσιστικών, συστηματικών αποικιακών πολιτικών, καθώς το κάνουν αυτό μέρος του παλαιστινιακού λαού σε μια κατάσταση φόβου για την τύχη τους στην πατρίδα τους. Και όπως γνωρίζετε ότι εμείς, εσείς και εμείς, είμαστε θύματα ενός αποικιακού εγκλήματος που διαπράχθηκε από την ίδια αυτοκρατορία, δηλαδή τους Βρετανούς, που υποστηρίζουν ακόμα το καθεστώς του απαρτχάιντ στο Ισραήλ που ανανεώνεται και επεκτείνει και εμβαθύνει τον έλεγχό του σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Αυτήν τη στιγμή συντονίζω μια εκστρατεία που ζητά ένα δημοκρατικό κράτος σε όλη την Παλαιστίνη στα ερείπια ενός άδικου ρατσιστικού καθεστώτος. Θα ήθελα να μάθω τις ομοιότητες και τις διαφορές στον πολιτικό δρόμο που ακολουθήσατε σε σύγκριση με τον πολιτικό δρόμο που υιοθέτησε η παλαιστινιακή ηγεσία . Υπό την έννοια ότι, εκ πρώτης όψεως, η συμφωνία της «Μεγάλης Παρασκευής» εμφανίζεται ως λύση δύο κρατών, όχι ως λύση ενός κράτους, δηλαδή ως εναλλακτική λύση στην ανάκτηση ολόκληρου του νησιού και την ένωσή του κάτω από μια κοινή κυριαρχία. Θα μου το εξηγήσεις αυτό;

Επιπλέον, τον περασμένο μήνα γιορτάσατε την 25η επέτειο της συμφωνίας της «Μεγάλης Παρασκευής» Πετύχατε αυτό που επιζητούσατε κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου, καθώς υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι η θρησκευτική πόλωση έχει αυξηθεί παρά μειώθηκε και τα περισσότερα σχολεία είναι ακόμη διχασμένα σε σεχταριστική βάση, και υπάρχουν τείχη Ο ρατσισμός παραμένει και το είδα σήμερα, και λέγεται επίσης ότι η τελική διάθεση της βρετανικής κυριαρχίας δεν έχει επιτευχθεί;

Γ: Αυτά είναι φυσικά οι ισχυρισμοί των αντιπάλων μας. Είμαστε ρεαλιστές και δεν βλέπουμε τα πράγματα σε ασπρόμαυρο πλαίσιο, όπως κάνουν οι περισσότεροι από αυτούς που ασκούσαν στρατιωτική δράση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και εξασκούσα κι εγώ αυτή τη δουλειά. Είναι αλήθεια ότι η σεχταριστική πόλωση δεν έχει εξαφανιστεί, αλλά δεν έχει αυξηθεί. Η κληρονομιά των 800 χρόνων βρετανικής κυριαρχίας δεν μπορεί να τελειώσει σε δύο ή τρεις δεκαετίες. Ωστόσο, οι στατιστικές δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς δεν ψηφίζει πλέον σύμφωνα με το σεχαριστικό υπόβαθρο, και αυτό είναι ένα σημαντικό στατιστικό στοιχείο.

Ο: Μεταξύ της συμφωνίας της «Μεγάλης Παρασκευής» ήταν ότι θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για το αίτημά σας για ένωση της Βόρειας Ιρλανδίας με τη Νότια, ώστε το νησί να γίνει ενιαίο, πλήρως κυρίαρχο και ανεξάρτητο από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Γιατί όχι αυτό έγινε ακόμα;

Γ: Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε τις τρεις πιο σημαντικές διατάξεις της συμφωνίας, η πρώτη είναι να καταθέσουμε τα όπλα και να σταματήσουμε τη βία και η δεύτερη είναι να δημιουργηθούν συνταγματικοί θεσμοί που αναγνωρίζουν την πλήρη ισότητα και δεν επιτρέπουν σε μια ομάδα να κυριαρχεί σε μια άλλη βάση σεχταριστικού ή εθνοτικού υπόβαθρου. Τρίτον, η επίτευξη της ιρλανδικής ενότητας μέσω της διεξαγωγής δημοψηφίσματος μέσω της συνεννόησης μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών. Όσον αφορά το πρώτο, επιτεύχθηκε, καθώς τα όπλα κατατέθηκαν και ο αγώνας διεξάγεται τώρα μέσω της πολιτικής και όχι μέσω της βίας, και όσον αφορά το δεύτερο, που είναι εξαιρετικά σημαντικό, η εξάρθρωση του ρατσιστικού προτεσταντικού καθεστώτος και η εγκαθίδρυση ισότιμη εταιρική σχέση εξουσίας μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών, ώστε τα κρίσιμα ζητήματα να αποφασίζονται με συναίνεση και όχι μέσω της σεχταριστικής πλειοψηφίας.ρατσισμός. (Σύμφωνα με τα σημερινά στατιστικά στοιχεία, το αριθμητικό χάσμα μεταξύ των δύο κομμάτων έχει μειωθεί με αποτέλεσμα οι Καθολικοί να αντιπροσωπεύουν πλέον το 44% του πληθυσμού της Βόρειας Ιρλανδίας).

Ο: Αλλά οι αντίπαλοί σας σας κατηγορούν ότι έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα χωρίς να επιτευχθεί αυτό, οπότε τι κάνετε για να το φτάσετε; Ποια είναι τα βήματα που κάνετε για να επιταχύνετε την εφαρμογή όλων των όρων της συμφωνίας;

Γ: Ήταν πολύ σημαντικό να γίνει το θέμα της ενοποίησης του νησιού εθνική απαίτηση από τα κεντρικά στοιχεία που δεν πρέπει να παραιτηθεί, αλλά η διαδικασία υλοποίησης απαιτεί κόπο και σκληρή δουλειά, καθώς και ο παράγοντας χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο και η τα στάδια δεν μπορούν να καούν. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων καταδεικνύουν αλλαγές στην κοινή γνώμη εντός του ιρλανδικού λαού, καθώς οδεύει προς την ενότητα. Υπάρχει επίσης ένα πλαίσιο που λέγεται Συνέλευση Πολιτών που διαμορφώσαμε πρόσφατα ως μηχανισμό εργασίας και του οποίου ηγείται ο πρώην αρχηγός του κόμματος «Sinn Fein», Τζέρι Άνταμ, με στόχο την επίτευξη συνταγματικής ενότητας μεταξύ των δύο μερών. Πιστεύουμε ότι αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

Ο: Γιατί υποστηρίζετε τη λύση των δύο κρατών στην Παλαιστίνη, που οδήγησε στην αναγνώριση και νομιμότητα του καθεστώτος του απαρτχάιντ ή αυτού που λέμε εβραϊκό κράτος, όταν δεν αποδεχτήκατε τη λύση των δύο κρατών ως προσωρινή λύση, όπως την αντιλαμβάνομαι; , στη χώρα σας την Ιρλανδία, όπως ορίσατε μέσω της συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής την εξάρθρωση του σεχταριστικού προτεσταντικού συστήματος Ποιος έκανε συνταγματικές διακρίσεις κατά της Καθολικής εθνικής μειονότητάς σας; Επίσης, δεν εγκαταλείψατε κατ’ αρχήν τη λύση του ενός κράτους και εδώ εργάζεστε, όπως λέτε, σταθερά για να την πετύχετε μέσω γενικού δημοψηφίσματος;

Γ: Δεν λέμε στους Παλαιστίνιους τι πρέπει να κάνουν και δεν είναι μεταξύ των αρχών μας να παρεμβαίνουμε στις αποφάσεις οποιουδήποτε άλλου λαού, όπως επίσης δεν μας αρέσει να ανακατεύονται άλλοι στις υποθέσεις μας.

Ο: Αυτό έλεγε μέχρι πρόσφατα η ηγεσία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, αλλά αυτό που κάνει το Ισραήλ όσον αφορά την αποικιοκρατία εποίκων οδήγησε στην εδραίωση ενός συστήματος καταπίεσης μεταξύ της θάλασσας και του ποταμού, καθώς και στην παρακίνηση των παλαιστινιακών ελίτ να εργαστείτε για να αναβιώσετε το παλαιστινιακό σχέδιο απελευθέρωσης για την αποκατάσταση της Παλαιστίνης και την αναβίωση της παλιάς λύσης του δημοκρατικού κράτους. Εργάζεστε επίσης τώρα για την αποκατάσταση ολόκληρης της πατρίδας σας και δεν είστε έτοιμοι να συμβιβαστείτε με αυτόν τον στόχο. Στα πλαίσια αυτά, γιατί συναντιέστε με τους Ισραηλινούς (είδα φωτογραφία του με αντιπροσωπεία του κόμματος Λικούντ) και δεν μποϊκοτάρετε;

Γ: Εάν οι Παλαιστίνιοι προχωρήσουν σε μια άλλη, δικαιότερη λύση, θα σεβαστούμε τις επιλογές τους. Όσον αφορά τη σχέση με τους Ισραηλινούς, τη σταματήσαμε αφού ανακαλύψαμε ότι επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν αυτή τη σχέση προς όφελός τους ισχυριζόμενοι ότι συμβάλλουν ή παίζουν ρόλο στην εσωτερική συμφιλίωση.

Ο: Και τι γίνεται με το μποϊκοτάζ;Γιατί δεν έχει εκδοθεί ακόμη απόφαση για αυτό;

Γ: Σας ενημερώνω ότι αύριο ή μεθαύριο θα καταθέσουμε πρόταση στη Βουλή που επιβάλλει περιορισμούς στις εισαγωγές ισραηλινών προϊόντων που κατασκευάζονται στους οικισμούς.Ο συντονιστής του κινήματος μποϊκοτάζ, Ομάρ Μπαργκούτι, είναι στη φωτογραφία και ακολουθεί Τον είχαμε προσκαλέσει να μιλήσει στο συνέδριό μας το περασμένο καλοκαίρι και έχουμε καλή σχέση συντονισμού μαζί του. Θα σας δώσω ένα αντίγραφο της πρότασης ψηφίσματος. (Και έδειξε στον υπεύθυνο του γραφείου του, που ήταν παρών, να μπει στον υπολογιστή για να βγάλει ένα αντίγραφο, για να το δω).