حوار مع سحر فرنسيس | اغتيال خضر عدنان هدفه كسر الإضرابات الفردية

Αν και δεν ήταν ο πρώτος που έκανε ατομική απεργία πείνας, ο μάρτυρας κρατούμενος Khader Adnan θεωρήθηκε ο νονός αυτών των απεργιών και άξιζε τον τίτλο του «βομβαρδιστή της μάχης με άδειο στομάχι», αφού έκανε την πρώτη απεργία τον Ιανουάριο. 12, 2012, η ​​οποία διήρκεσε 66 ημέρες. Τελείωσε την απελευθέρωσή του τον Απρίλιο του 2012 και πριν τελειώσει η πρώτη του απεργία, οι δύο κρατούμενοι, Thaer Halahleh και Bilal Dhiab, ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 28 Φεβρουαρίου 2012, η ​​οποία διήρκεσε 76 ημέρες , ακολούθησε το παράδειγμά τους.

Την ίδια περίοδο, η κρατούμενη, Hana Al-Shalabi, προχώρησε σε απεργία πείνας αορίστου διάρκειας που διήρκεσε 44 ημέρες και έληξε με τη συγκατάθεσή της να απελαθεί στη Λωρίδα της Γάζας την 1η Απριλίου 2012, ώστε η κρατούμενη, Ο Samer Al-Issawi, ξεκίνησε τον Αύγουστο του ίδιου έτους τη μεγαλύτερη ατομική απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Κατά τη διοικητική του κράτηση, διήρκεσε 265 ημέρες και έληξε με την απελευθέρωσή του τον Απρίλιο του 2013.

Επίσης, την ίδια περίοδο, ο κρατούμενος Ayman Al-Sharawneh ξεκίνησε την απεργία πείνας του, η οποία διήρκεσε από την 1η Αυγούστου 2012 έως τις 17 Απριλίου 2013, όταν απελάθηκε στη Λωρίδα της Γάζας μετά από συμφωνία με τις ισραηλινές αρχές και στις 28 Απριλίου 2013, ο κρατούμενος Ayman ξεκίνησε ο Hamdan βρίσκεται σε απεργία αορίστου χρόνου που διήρκεσε 130 ημέρες και ολοκληρώθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου με ημερομηνία αποφυλάκισης, ακολουθούμενο από τον κρατούμενο Adel Hreibat, του οποίου η απεργία διήρκεσε 129 ημέρες, και τον κρατούμενο Ayman Tabish, του οποίου η απεργία παρατάθηκε για 104 ημέρες.

Η δεύτερη απεργία που έκανε ο Khader Adnan, η οποία ξεκίνησε στις 28 Φεβρουαρίου 2014, διήρκεσε 123 ημέρες και έληξε με μια συμφωνία που όριζε χρονικό όριο για τη σύλληψή του. Μετά από αυτό, ξέσπασε επίσης ένα νέο κύμα μεμονωμένων απεργιών, με κυριότερο την απεργία του ο κρατούμενος Akram Fassisi που διήρκεσε 70 ημέρες και η απεργία του φυλακισμένου Muhammad Allan που κράτησε 65 ημέρες Ο κρατούμενος δημοσιογράφος Mohammed Al-Qeeq έκανε απεργία για 94 ημέρες και ο κρατούμενος Bilal Kayed που έκανε απεργία για 71 ημέρες.

Κατά τη διάρκεια των δύο άλλων απεργιών του, τις οποίες πολέμησε ο μάρτυρας Khader Adnan το 2018 και το 2021, οι ατομικές απεργίες συνεχίστηκαν, καθώς οι φυλακές έγιναν μάρτυρες των περίφημων απεργιών του Maher al-Akhras, του οποίου η απεργία διήρκεσε 103 ημέρες, και του Kayed al-Fasfous, του οποίου η απεργία διήρκεσε. για 131 ημέρες, το 2020, και τον Hisham Abu Hawash, ο οποίος χτύπησε για 141 ημέρες το 2022.

Από αυτή την άποψη, συζητήστεΆραβας 48Ο διευθυντής του ιδρύματος περίθαλψης κρατουμένων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων Addameer, Εισαγγελέας Sahar Francis, σχετικά με τις ατομικές απεργίες που καθιέρωσε ο μάρτυρας Khader Adnan ως μέθοδος αγώνα για την αντιμετώπιση της διοικητικής κράτησης, βασικά, και τι αντιπροσωπεύει η δολοφονία του ως απόπειρα δολοφονίας της, και για τις συνθήκες του μαρτυρίου του Αντνάν, το οποίο καλύφθηκε από εσκεμμένη ιατρική αμέλεια.

«Arab 48»: Οι ατομικές απεργίες πείνας ως μέθοδος αγώνα, ήρθαν υπό το πρίσμα της κατάστασης των εθνικών νησιών και της παρακμής των συλλογικών απεργιών του κινήματος αιχμαλωσίας, και συνοδεύτηκαν από άλλα «ατομικά πρωταθλήματα» που έγιναν και συνεχίζονται. θέση έξω από τις φυλακές, η κατοχή εργάζεται για να τις σπάσει καθημερινά και η δολοφονία του Khader Adnan εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της;

Φραγκίσκος: Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η πρώτη ατομική απεργία που έκανε η φυλακισμένη, Ataf Alyan, το 1998 για 45 ημέρες κατά της διοικητικής κράτησής της και τελείωσε με την απελευθέρωσή της, στη συνέχεια ο μάρτυρας Adnan Khader ήρθε το 2012 και ξεκίνησε ένα νέο κύμα ατόμων απεργίες, ακολούθησαν οι δύο κρατούμενοι Thaer Halahleh και Bilal Diab, μετά η φυλακισμένη Hana Shalaby και μετά ακολούθησαν οι ατομικές απεργίες.

Η πρώτη απεργία που πέρασε ο μάρτυρας Αντνάν το 2012 έληξε με την απελευθέρωσή του, αλλά δυστυχώς συνελήφθη ξανά διοικητικά πολλές φορές, κατά την οποία πέρασε από την απεργιακή εμπειρία. Θέλουν την απελευθέρωσή του, όχι αμέσως, αλλά του υπόσχονται ότι ο Το διάταγμα διοικητικής κράτησης εναντίον του δεν θα ανανεωθεί, επομένως σταματά την απεργία με αντάλλαγμα να μείνει μόνο έξι μήνες στη φυλακή.

Όσο για αυτή τη φορά που συνελήφθη στις 5 Φεβρουαρίου, το γνώριζαν ευθέως, γιατί κάθε φορά που τον συνέλαβαν, προκήρυξε αμέσως την απεργία και γι’ αυτό αποφάσισαν να του κάνουν μηνυτήρια αναφορά, και είναι παράλογο η λίστα περιελάμβανε μόνο δύο στοιχεία: ανήκαν σε μια απαγορευμένη οργάνωση, την «Ισλαμική Τζιχάντ». Και η πραγματοποίηση δραστηριοτήτων στο όνομά του, όπως επίσκεψη, υποδοχή και τιμή απελευθερωμένων κρατουμένων, και το δεύτερο στοιχείο είναι η υποκίνηση, καθώς η συμμετοχή του σε εκδηλώσεις και διαδηλώσεις Η αλληλεγγύη με τους κρατούμενους, οι ομιλίες σε φεστιβάλ και η συγγραφή φυλλαδίων στο «Facebook» θεωρήθηκαν υποκίνηση.

«Άραβας 48»: Αυτό σημαίνει ότι οι «κατηγορίες» που δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν ως κατηγορίες και γι’ αυτό τον συνέλαβαν εξαιτίας τους διοικητικά, τις «δικαίωσαν» αυτή τη φορά ως κατηγορίες και βάσει των οποίων υπέβαλαν μηνυτήρια αναφορά. ?

Φραγκίσκος: Είναι αλήθεια, και νομίζω ότι συζητούσαν με τον δικηγόρο του μια υψηλή ποινή που περιλαμβάνει αρκετά χρόνια, και φυσικά τα στρατοδικεία, μόλις υποβληθεί κατηγορητήριο που περιλαμβάνει συμμετοχή σε απαγορευμένη οργάνωση, εκδίδουν ποινή κράτησης μέχρι το πέρας των νόμιμων διαδικασιών.

Ο μάρτυρας Αντνάν, από την πλευρά του, κήρυξε ευθέως και αυτή τη φορά απεργία πείνας, και ο πόλεμος του ήταν ενάντια σε αυτήν την αυθαιρεσία που εκπροσωπήθηκε με την υποβολή μηνυτηρίου που περιλαμβάνει κατηγορίες που δεν είναι κατηγορίες, με βάση παλιές πληροφορίες από τα έτη 2018-2019, ακόμη και αν βασίστηκε σε πρόσφατες πληροφορίες, όπως είπε, «Δεν δικαιολογεί τη σύλληψή μου μέχρι το τέλος των νόμιμων διαδικασιών, και ως εκ τούτου κάνω απεργία πείνας για να απελευθερωθώ».

Arab48: Φαίνεται όμως ότι το θέμα της άρνησης μεταφοράς του σε πολιτικό νοσοκομείο αυτή τη φορά ήταν καθοριστικό στο μαρτύριό του και το μετέτρεψε σε δολοφονία με όλη τη σημασία της λέξης;

Φραγκίσκος: Όταν έγινε επικίνδυνο για τη ζωή του και τον δικηγόρο του, υπέβαλε αιτήματα για την αποφυλάκισή του. Το στρατοδικείο αρνήθηκε, καθώς και εφέσεις κατά αυτής της δικαστικής απόφασης. Ακόμη και στην τελευταία συνεδρίαση, το δικαστήριο δεν εξέδωσε αμέσως την απόφασή του και ανέβαλε την έκδοση της απόφασης μέχρι τις δέκα Μαΐου, παρά ταύτα.γνωρίζοντας τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του.

Από την άλλη, απορρίφθηκαν τα αιτήματα των Γιατρών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να μεταφερθεί σε πολιτικό νοσοκομείο και επέμειναν να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο των Φυλακών Ramla, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια κλινική.Μέσω των επισκέψεών μας σε αυτόν ως ίδρυμα πολλές φορές , γνωρίζαμε ότι είχε λιποθυμήσει πρόσφατα, κάτι που δεν είναι το πρώτο. Ως εκ τούτου, οι Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εστίασαν στην αίτηση που υπέβαλε μια εβδομάδα πριν από το μαρτύριο του για να μεταφερθεί σε πολιτικό νοσοκομείο, αλλά το δικαστήριο την απέρριψε με το πρόσχημα του άρνηση λήψης θεραπείας.

“Arab 48”: Παρά την κατάσταση της υγείας του και τη διάρκεια της απεργίας και τον κίνδυνο που θα μπορούσε να θέσει στη ζωή του, επέμειναν να μην τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο και δεν υπάρχει καμία εξήγηση για αυτό εκτός από την πρόθεση να τον σκοτώσουν;

Φραγκίσκος: Αυτό ήταν που τον έκανε να σκοτωθεί στο τέλος. Είναι μια διαδικασία δολοφονίας. Έχουν επίγνωση του βαθμού κινδύνου στον οποίο βρισκόταν και την ανάγκη του για στενή επίβλεψη, με την έννοια της επίβλεψης και του ελέγχου εάν ανέπνεε ή όχι κάθε πέντε λεπτά.

Όχι μόνο τον εμπόδισαν από αυτήν την προαναφερθείσα επίβλεψη και επίβλεψη, αλλά τον εμπόδισαν και από την έγκαιρη ιατρική παρέμβαση για να σωθεί η ζωή του, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, αν και είχε δηλώσει ότι δεν ήταν αντίθετος σε τέτοια παρέμβαση εάν χρειαζόταν , για να μην αναφέρουμε ότι ο νόμος ορίζει ότι Εφόσον ο ασθενής δεν εξέφρασε την άρνησή του να λάβει τέτοια υποστήριξη, η υπόθεση είναι ότι συμφώνησε να λάβει, και έχουν επίσης τον «Νόμο για την αναγκαστική σίτιση» και τον «νόμο για τα δικαιώματα του ασθενούς ” από το 1996, που δίνει τη δύναμη να σωθεί η ζωή ενός ασθενούς χωρίς τη συγκατάθεσή του, και όμως δεν σεβάστηκαν όλους αυτούς τους κανόνες και τον άφησαν να πεθάνει.

Άραβας 48: Δικαιολογούν την άρνησή του να υποβληθεί σε εξετάσεις ως προϋπόθεση για τη μεταφορά του στο νοσοκομείο;

Φραγκίσκος: Είναι σαφές ότι το χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία για να μην τον μεταφέρουν και να τον αφήσουν να πεθάνει, και παρόλο που ο μάρτυρας Khader, σε αντίθεση με άλλους κρατούμενους, επέμενε στη χρήση του ιρλανδικού μοντέλου απεργίας πείνας, το οποίο περιορίζεται στο πόσιμο νερό μόνο χωρίς λαμβάνοντας οποιαδήποτε υποστήριξη, δεν εξέφρασε την άρνησή του να λάβει ιατρική βοήθεια για να σώσει τη ζωή του σε περίπτωση κινδύνου, και μάλιστα δήλωσε ανοιχτά ότι ήταν έτοιμος να τη λάβει.

Τότε τον εμπόδισαν να επισκεφτεί την οικογένειά του, παρόλο που επέμενε στην επιθυμία του να δει τη γυναίκα και τα παιδιά του, τουλάχιστον θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην οικογένειά του να τον επισκεφτεί.

Άραβας 48: Κατά τη γνώμη σας, αυτό αποτελεί ένδειξη μιας νέας πολιτικής και μιας νέας κλιμάκωσης κατά των κρατουμένων;

Φράνσις: Κατά τη γνώμη μου, είναι μια νέα κλιμάκωση που στοχεύει στο σπάσιμο των μεμονωμένων απεργιών, και πιστεύουν ότι όπως το χτύπημα του Khader Adnan ήταν καταλύτης για αυτά τα χτυπήματα, η αποτυχία του ή η ανατροπή του και το να τον αφήσει να πεθάνει, που είναι δολοφονία, θα κάνει κάθε κρατούμενο να σκεφτεί ένα εκατομμύριο φορές πριν κάνει μια τέτοια απεργία στο μέλλον και θα δώσει ένα συντριπτικό πλήγμα σε αυτό.απεργίες.

Arab48: Όσον αφορά την πολιτική της διοικητικής κράτησης, η οποία ήταν ο κύριος λόγος για αυτά τα χτυπήματα, και την οποία οι ισραηλινές αρχές χρησιμοποιούν ως σαρωτικό τιμωρητικό μέτρο, είναι αυθαίρετο στον βαθμό που απαιτούνται αυτές οι θυσίες;

Φραγκίσκος: Η διοικητική κράτηση βασίζεται σε υποχρεωτικούς κανονισμούς έκτακτης ανάγκης, αλλά το Ισραήλ τη νομιμοποίησε στο αρχείο των νόμων του το 1979 μέσω του νόμου περί διοικητικής κράτησης. Ωστόσο, στη Δυτική Όχθη, αυτά τα συστήματα άρχισαν να χρησιμοποιούνται εναντίον του λαού μας αμέσως μετά την κατοχή. εξέδωσαν στρατιωτική διαταγή σχετική με την εξουσία του στρατιωτικού διοικητή της κατεχόμενης επικράτειας, εξουσιοδοτώντας τον να εκδώσει διαταγές.αποκατάσταση.

Η σύλληψη βασίζεται σε μυστικό φάκελο που στερείται σαφών αποδεικτικών στοιχείων. Παρουσιάζεται στον δικαστή και εμποδίζεται ο δικηγόρος και ο πελάτης του να τον δουν. Κατά συνέπεια, ο δικαστής διενεργεί τη διαδικασία δικαστικής επανεξέτασης εντός των πρώτων οκτώ ημερών από την έκδοση της διαταγής και εκδίδει την απόφασή του για επιβεβαίωση, συντόμευση ή ακύρωση της και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων την επιβεβαιώνει.

Άραβας 48: Ο λόγος είναι για μια τυπική δικαστική διαδικασία που δεν επηρεάζει την απόλυτη εξουσία του «Σιν Μπετ», που υφαίνει τον μυστικό φάκελο;

Φραγκίσκος: Είναι αλήθεια, και αυτό δικαιολογεί γιατί οι κρατούμενοι διεξήγαγαν μακροχρόνιους συλλογικούς και ατομικούς αγώνες και απεργίες εναντίον αυτής της κράτησης καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Ισραήλ χρησιμοποίησε τη διοικητική κράτηση σε μεγάλη κλίμακα κατά την πρώτη ιντιφάντα και την πρώιμη φάση του Όσλο, και ότι ο μεγαλύτερος αριθμός καταγράφηκε κατά την πρώτη ιντιφάντα, όταν έφτασε σε χιλιάδες κρατούμενους.

Οι κατοχικές αρχές καταφεύγουν σε αυτή τη μέθοδο γιατί είναι εύκολη, παίρνουν τον μυστικό φάκελο και εκδίδουν διοικητική εντολή κράτησης στη βάση του και βάζουν το άτομο στη φυλακή, έως ότου ο στρατιωτικός διοικητής αποφασίσει να σταματήσει αυτό το θέμα και μπορούν να ανανεώσουν την εντολή περισσότερο από μία φορά με βάση το ίδιο υλικό και τον ίδιο φάκελο, και υπάρχουν κρατούμενοι που έχουν περάσει πολλά χρόνια σε διοικητική κράτηση, όπου ανανεώθηκε αυτόματα, και αναφέρουμε ότι τη μεγαλύτερη περίοδο διοικητικής κράτησης πέρασε ο αείμνηστος κρατούμενος Ali Al- Ο Τζαμάλ, που διήρκεσε οκτώ χρόνια, ακολουθούμενος από τους Οσάμα Μπαρχάμ και Αχμέντ Καταμές, που πέρασαν έξι χρόνια ο καθένας.

Επιπλέον, οι κατοχικές αρχές μπορούν, με αυτόν τον τρόπο, να φυλακίσουν εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες, αγωνιστές και ακτιβιστές, χωρίς να χρειάζονται κατηγορίες, αποδείξεις, καταδίκες ή μακρές δικαστικές συνεδριάσεις, και αυτό έκαναν στην πρώτη και τη δεύτερη ιντιφάντα. και κατά την περίοδο του Όσλο.

Άραβας 48: Σε ένα ορισμένο στάδιο, αυτή η πολιτική διαβρώθηκε και ο αριθμός των διοικητικών κρατουμένων μειώθηκε σημαντικά, γιατί αυξήθηκε ξανά;

Φραγκίσκος: Σε εκείνο το στάδιο, η διεθνής εκστρατεία που οργανώθηκε κατά της διοικητικής κράτησης, ως ένα αυθαίρετο μέτρο που δεν σέβεται τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, και με τη συμμετοχή ισραηλινών προσωπικοτήτων και ιδρυμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πέτυχε να μειώσει σημαντικά τον αριθμό των διοικητικών κρατουμένων. μέχρι που έπεσε την παραμονή της δεύτερης ιντιφάντα σε μόνο 40 κρατούμενους.

Δυστυχώς, ο αριθμός αυξήθηκε δραματικά κατά τη δεύτερη ιντιφάντα και κατά την εισβολή στις παλαιστινιακές πόλεις το 2002 ως μέρος της επιχείρησης του λεγόμενου «αμυντικού τείχους», κατά την οποία η κατοχή συνέλαβε 12 χιλιάδες Παλαιστίνιους σε ενάμιση μήνα, συμπεριλαμβανομένων 2500 διοικητικών κρατουμένων, έτσι ώστε κάποιοι από αυτούς ξέχασαν να τους οδηγήσουν στο δικαστήριο για να διεξαχθούν οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, παρά το γεγονός ότι τροποποίησαν τη στρατιωτική διάταξη και παρέτεινε το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο κρατούμενος πρέπει να προσαχθεί στο δικαστήριο από 8 ημέρες σε 18 ημέρες.

Ο αριθμός διαμορφώθηκε στα τέλη του 2002 στους 1.500 κρατούμενους, στη συνέχεια μειώθηκε σταδιακά για να φτάσει τους εκατοντάδες, πριν καταγράψει άλμα μετά το δώρο της αξιοπρέπειας το 2021, όπου σήμερα υπάρχουν περίπου χίλιοι διοικητικοί κρατούμενοι στις κατοχικές φυλακές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, από το 2015, άρχισαν να χρησιμοποιούν διοικητική κράτηση κατά παιδιών στην Ιερουσαλήμ και σήμερα υπάρχουν έξι παιδιά μεταξύ των διοικητικών κρατουμένων και πρόσφατα επαναχρησιμοποίησαν αυτήν την κράτηση εναντίον ακτιβιστών και στις 48 περιοχές.

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι όταν οι διοικητικοί κρατούμενοι μποϊκόταραν τα δικαστήρια για οκτώ μήνες για να διαμαρτυρηθούν για την τυπικότητα της δικαστικής διαδικασίας, τα τελευταία συνέχισαν να διεξάγουν αναθεωρήσεις χωρίς την παρουσία των κρατουμένων και των δικηγόρων τους.