“ما الهدف من حياتنا؟” فيلسوف يجيب عن أسئلة الأطفال الوجودية

Τα παιδιά μας μπερδεύουν με τις μπερδεμένες ερωτήσεις τους σχετικά με τη μεταφυσική και τα ήθη, αλλά οι περισσότεροι ενήλικες στη ζωή τους είτε δεν τα προσέχουν, είτε αποθαρρύνονται και τα απορρίπτουν. Είμαι φιλόσοφος και πατέρας. Έχω δύο παιδιά: τον Ρεξ και τον Χανκ. Τους έβλεπα να κάνουν φιλοσοφικές ερωτήσεις εδώ και καιρό και προσπαθούσαν να τις απαντήσουν. Τους παρακολούθησα να αναδημιουργούν παλιά επιχειρήματα, να αυτοσχεδιάζουν εντελώς νέα, και κάθε φορά που το έλεγα σε έναν από αυτούς, με υποψιαζόταν και νόμιζε ότι έλεγα ψέματα, και έλεγε, “Σίγουρα τα παιδιά σου θα φιλοσοφήσουν, είσαι φιλόσοφος. Τα περισσότερα παιδιά είναι δεν.”

Ωστόσο, η πεποίθησή τους ότι τα παιδιά γενικά δεν είναι λανθασμένη πεποίθηση. Κάθε παιδί είναι ένας φυσικός φιλόσοφος. Γιατί τα παιδιά ζουν σε σύγχυση για τον κόσμο και προσπαθούν να λύσουν αυτή τη σύγχυση μέσα από ερωτήσεις. Τα παιδιά κυριαρχούν στο παιχνίδι της αμφισβήτησης. Κάθε παιδί είναι ένας έξυπνος και αναγκαστικά γενναίος στοχαστής. Στην πραγματικότητα, οι ενήλικες μπορούν να μάθουν πολλά ακούγοντάς τους και σκέφτονται μαζί τους.

Αν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, τότε ποιος δημιούργησε τον Θεό; Leha, 7 ετών

Σωστή ερώτηση, Λία. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μυστήριο για τον κόσμο είναι ο απόλυτος λόγος ύπαρξης του. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η απάντηση είναι ότι δημιουργήθηκε από έναν θεό. Αλλά αυτή η απάντηση δεν απαντά στην ερώτησή μας, γιατί αναφέρεται σε ένα άλλο ερώτημα: Γιατί υπάρχει ο Θεός;

Οι περισσότεροι θρησκευόμενοι πιστεύουν στην απουσία δημιουργού. Πιστεύουν ότι ο Θεός υπάρχει και υπάρχει, και η σκέψη σταματά εδώ. Και κάποιοι πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να υπάρχει.

Ο Άγιος Άνσελμος προσπάθησε, πριν από πολύ καιρό, να αποδείξει την αναγκαιότητα της ύπαρξης του Θεού, και είπε ότι ο Θεός είναι ένα μεγαλύτερο «πρόσωπο» που μπορούμε να φανταστούμε, και αφού η πραγματική ύπαρξη αυξάνει το μεγαλείο του υπάρχοντος, τότε ο Θεός πρέπει να υπάρχει, αλλιώς θα φανταζόμασταν την ύπαρξη ενός ατόμου μεγαλύτερου από αυτόν. (Αυτό ονομάζεται οντολογικό επιχείρημα, επειδή στους φιλοσόφους αρέσει να δίνουν στα πράγματα ανθισμένα ονόματα.)

Δεν νομίζω ότι αυτό το επιχείρημα είναι έγκυρο, και ένας μοναχός που ονομάζεται Guanilo συμμερίζεται τη γνώμη μου. Ο μοναχός φαντάστηκε το μεγαλύτερο δυνατό νησί, το μεγαλύτερο νησί που θα μπορούσε να υπάρξει στη γη. Είπε ότι αν το επιχείρημα του Άνσελμ ήταν σωστό, αυτό το νησί πρέπει να υπάρχει ήδη κάπου. Διαφορετικά, δεν θα ήταν το καλύτερο νησί. Αλλά αυτό είναι απλώς ένας παράλογος ισχυρισμός. Το γεγονός ότι μπορούμε να σκεφτούμε κάτι δεν το κάνει πραγματικότητα.

Υπάρχει Θεός; Δεν ξέρω, αλλά είμαι δύσπιστος. Και η ερώτησή σας δείχνει έναν λόγο για αυτό. Φανταστείτε έναν θεό που δεν μας βοηθά να εξηγήσουμε τίποτα. εγείρει μόνο νέα ερωτήματα, τα οποία είναι εξίσου διφορούμενα με τους προκατόχους τους.

Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι το μόνο πραγματικό άτομο και όλοι οι άλλοι είναι ρομπότ. Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι σωστό; Ursula, 8 ετών

Έχουν ελέγξει η οικογένεια και οι φίλοι σας για ηλεκτρικά κυκλώματα ή κιβώτια ασφαλειών σε αυτά; Αν ήμουν στη θέση σου, θα τους κοιτούσα προσεκτικά για να δω αν συμπεριφέρονταν σαν ρομπότ.

Αστειεύομαι μαζί σου. Γιατί αν ήταν ολοκληρωμένα ρομπότ, δεν θα μπορούσατε να πείτε ότι ήταν, εκτός αν έπρεπε να τα κόψετε, ή να τα κόψετε και δεν το κάνετε, γιατί θα πληγώνονταν αν η υπόθεσή σας ήταν λάθος, κάτι που πιθανότατα είναι λανθασμένος. Δεν μπορώ να πω. Γιατί είναι δύσκολο να πεις κάτι με βεβαιότητα. Ένας φιλόσοφος ονόματι Descartes προσπάθησε κάποτε να φανταστεί ότι όλα όσα νόμιζε ήταν λάθος. Δεν υπέθεσε ότι οι άνθρωποι γύρω του ήταν ρομπότ, γιατί δεν είχαν εφευρεθεί. Ο Καρτέσιος φαντάστηκε ότι ένας κακός δαίμονας γέμιζε το κεφάλι του με ψέματα και θα έπρεπε να μην πιστεύει στην ύπαρξη όλων των ανθρώπων και των πραγμάτων που κάποτε πίστευε ότι υπήρχαν.

Αλλά ακόμα κι αν ο Διάβολος προσπαθούσε να τον εξαπατήσει, ο Ντεκάρτ πίστευε ότι τουλάχιστον ένα πράγμα υπήρχε, και αυτό ήταν ο εαυτός του. Εξάλλου, σκεφτόταν το ενδεχόμενο ο δαίμονας να προσπαθούσε να τον εξαπατήσει. Για να σκεφτείς πρέπει να υπάρχεις ή, όπως είπε ο Ντεκάρτ: «Σκέφτομαι, άρα είμαι».

Είστε τώρα στην ίδια κατάσταση, όπου ξέρετε ότι είστε αληθινοί, αλλά τι γίνεται με τους άλλους; Όταν με ανησυχεί αυτή η ερώτηση, δηλώνω ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύω ότι είμαι ξεχωριστή. Είμαι απλώς ένας άντρας που γεννήθηκε έξω από την Ατλάντα το 1976, οπότε γιατί να είμαι το μόνο πραγματικό άτομο στον κόσμο; Γιατί κάποιος να φτιάξει όλα αυτά τα bots μόνο και μόνο για να με κοροϊδέψει;

Κάντε την ίδια ερώτηση στον εαυτό σας, Ούρσουλα. Υπάρχει κάποιος λόγος να πιστεύεις ότι είσαι ο μόνος αληθινός; Πιθανότατα όχι. Εκτός κι αν είσαι ο κύριος χαρακτήρας μιας ταινίας και είμαι απλώς ένα άλλο ρομπότ που προσπαθεί να σε ξεγελάσει…

Γιατί υπάρχουν αριθμοί; Suhail, 5 ετών

Οι φιλόσοφοι έχουν διαφωνήσει πολύ γι’ αυτό, Σουχάιλ. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι εφεύραμε αριθμούς για να μας βοηθήσουν να λύσουμε προβλήματα (η φανταχτερή λέξη αυτής της αρχής: ευφάνταστος, γιατί η ιδέα είναι ότι λέμε ιστορίες για αριθμούς) Αν εφεύραμε αριθμούς, το κάναμε επειδή φάνηκε καλή ιδέα κάποια στιγμή . Οι αριθμοί είναι καταπληκτικοί, μας βοηθούν να κάνουμε πολλά πράγματα. Το χρησιμοποιούμε για να παίζουμε παιχνίδια, να ψήνουμε κέικ και να ελέγχουμε τον προορισμό των διαστημοπλοίων.

Άλλοι φιλόσοφοι πιστεύουν ότι ανακαλύψαμε τους αριθμούς όπως ακριβώς ανακαλύψαμε τη βαρύτητα και τον ηλεκτρισμό (αυτό ονομάζεται Πλατωνισμός, από τον φιλόσοφο Πλάτωνα), και πιστεύουν ότι οι αριθμοί υπάρχουν, ακόμα κι αν δεν υπάρχουμε. Πίστευα στην ορθότητα των επιχειρημάτων τους. Τα μαθηματικά μοτίβα γεμίζουν τη φύση. Πολλά λουλούδια έχουν έναν ορισμένο αριθμό πετάλων: 3, 5, 8 ή 13. Αυτοί οι αριθμοί εμφανίζονται στην ακολουθία Fibonacci, ένα ειδικό σύνολο αριθμών που πήρε το όνομά του από έναν Ιταλό μαθηματικό. Ο Φιμπονάτσι δεν ήταν ο πρώτος που παρατήρησε αυτό το σύνολο αριθμών, οι μαθηματικοί στην Ινδία τους είχαν περιγράψει πολύ πριν από εκείνον, αλλά σε κάθε περίπτωση, τα λουλούδια υπήρχαν πριν από τους επιστήμονες. Νομίζω λοιπόν ότι οι αριθμοί είναι μέρος του κόσμου που ανακαλύψαμε, παρόλο που δεν μπορούμε να τους δούμε, να μυρίσουμε, να γευτούμε ή να τους αγγίξουμε.

Πού ήσουν πριν γεννηθώ και πριν σχηματιστώ στην κοιλιά σου; Μέλια, 4 ετών

Σου έχω άσχημα νέα, Μέλια: δεν ήσουν ποτέ στην κοιλιά μου. Αλλά δεν είστε ο πρώτος που ρωτά για την προγεννητική του ύπαρξη…

Πού ήμουν πριν έρθω εδώ; Τζος, 3 ετών.

Δεν ήσουν εκεί. Το σύμπαν υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν δημιουργηθήκατε παρά πολύ πρόσφατα. Ούτε εγώ ήμουν εκεί, αν και είμαι εδώ περισσότερο από εσένα.

Έχετε δημιουργήσει ποτέ κάτι νέο, όπως έναν πίνακα; Αυτός ο πίνακας δεν υπήρχε πριν τον ζωγραφίσεις. Και ισχύει απόλυτα για εσάς. Δεν υπήρχες πριν σε αποκτήσουν οι γονείς σου.

Πού πάμε όταν πεθαίνουμε; Όμηρος, 7 ετών

Είναι δύσκολο να πει κανείς με σιγουριά, αφού κανένας νεκρός δεν μπορεί να το πει. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν σε μια μεταθανάτια ζωή και πιστεύουν ότι μπορεί να πάμε στον παράδεισο αν είμαστε τυχεροί, αλλά νομίζω ότι απλά παύουμε να υπάρχουμε, πουθενά, και αυτή η ιδέα στεναχωρεί μερικούς ανθρώπους. Το σύμπαν θα συνεχίσει να υπάρχει για δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια χρόνια αφού φύγουμε. Γνωρίζουμε μόνο μια σύντομη περίοδο. Η ιδέα της άφιξής μου σε αυτή την ύπαρξη με εκπλήσσει, και την παίρνω για να εξερευνήσω και να απολαύσω τον κόσμο. Απολαύστε το λοιπόν, Όμηρε, και μην ανησυχείτε τόσο πολύ για το θάνατο.

Πώς είναι ο θάνατος; Άρθουρ, 8 ετών

Το ίδιο ισχύει και για την ερώτησή σου, Άρθουρ. Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα πώς μοιάζει ο θάνατος. Αλλά νομίζω ότι η σωστή απάντηση είναι: Δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο. Πριν γεννηθείς, δεν υπήρχε εμπειρία σαν τη γέννησή σου, γιατί δεν υπήρχες. Το ίδιο συμβαίνει όταν πεθαίνεις. Η εμπειρία δεν θα μοιάζει με καμία άλλη, γιατί δεν θα είστε πια εκεί για να μάθετε. Αυτό είναι φυσιολογικό, και παρεμπιπτόντως καλά νέα, καθώς δεν θα ενοχληθείτε όταν πεθάνετε. Γιατί δεν θα ξέρεις καν ότι είσαι νεκρός.

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; Κάσπερ, 5 ετών

Η ζωή μας είναι δική μας, Κάσπερ! Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μάθουν το νόημα της ζωής. Και ψάχνουν κάτι που θα τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι είναι εδώ, για κάτι που θα μας πει ο Κύριός μας πώς να ζήσουμε, αλλά νομίζω ότι κάνουν λάθος. Ο Falcon δεν νοιάζεται για εμάς. Επειδή η απεραντοσύνη του σύμπαντος είναι δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια έτη φωτός, και συνωστίζεται με δισεκατομμύρια αστέρια και δισεκατομμύρια πλανήτες, και δεν υπάρχει ιδιωτικότητα για το πού βρισκόμαστε αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, και προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει είναι αυτοί που μας δημιούργησαν με έναν σκοπό σε αυτόν τον πλανήτη.

Αλλά είμαστε εδώ, και θα πρέπει να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον, ακόμα κι αν το σύμπαν δεν νοιάζεται για εμάς. Μακάρι να μην έχει νόημα η ζωή μας. Αλλά μπορούμε να βρούμε νόημα στη ζωή μας γεμίζοντάς τες με οικογένεια, φίλους, διασκέδαση και έργα που κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Πρέπει να αποφασίσεις για τον εαυτό σου τον σκοπό της ζωής σου, Κάσπερ, και να επιλέξεις έναν στόχο για τον εαυτό σου.

Αν είχαμε πατέρα, μητέρα και παιδί, αλλά μετά από λίγο πέθαινε το παιδί, θα έμεναν ο πατέρας και η μητέρα, πατέρας και μάνα; Zahraa, 5 ετών

Αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση, Zahra. Το σκέφτηκα πολύ γιατί είχα δίδυμα μωρά που πέθαναν λίγο πριν γεννηθούν. Ήταν η πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου. Και μετά μπήκα σε μια μακρά σπείρα σκέψης για το αν ήμουν ή όχι πατέρας. Όταν οι άνθρωποι με ρωτούσαν αν έχω παιδιά, δεν ήθελα να τα στεναχωρήσω και είπα όχι. Αυτό με στεναχώρησε, γιατί ένιωθα ότι ξεχνούσα τα δίδυμα.

Να σε τι πιστεύω. Ήμουν ο πατέρας αυτών των διδύμων. Αυτή ήταν η σχέση μου μαζί τους. Όμως, επειδή ήταν και οι δύο νεκροί, δεν μπορούσα να τους γίνω πατέρας, κατά μία έννοια. Δεν πρόλαβα να παίξω τον πατέρα. Δεν πρόλαβα να τους βάλω για ύπνο το βράδυ ή να τους πω ανόητα αστεία. Και με λυπεί μέχρι εδώ, παρόλο που τώρα έχω δίδυμα αδέρφια, τον Ρεξ και τον Χανκ, και τα βάζω για ύπνο κάθε βράδυ.

Ζαχράα, αν ξέρεις κάποιον του οποίου ο γιος πέθανε, δώσε του μια αγκαλιά. Οι αγκαλιές τον βοηθούν να ζήσει.

Γιατί είναι κακό που έχω όλα όσα θέλω; Αβραάμ, 4 ετών

Δεν ξέρω αν είναι κακό, Αβραάμ, καθώς νομίζω ότι εξαρτάται από το τι πραγματικά θέλεις. Εάν το μόνο που θέλετε είναι η ειρήνη στη γη, θα ήταν υπέροχο να το πετύχετε. Αλλά νομίζω ότι σου αρέσουν πολλά παιχνίδια και γλυκά. Αυτό είναι φυσιολογικό και θα ήθελα το ίδιο.

Αλλά η απόκτηση όλων των παιχνιδιών και των γλυκών που θέλετε είναι προβληματική. Γιατί μερικές φορές τα πράγματα που επιθυμούμε είναι κακό για εμάς. Αν φάω όση σοκολάτα θέλω, θα με πονέσει το στομάχι. Και θα ήταν σωστό να αρκεστώ στο κατάλληλο λίγο.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι άλλοι άνθρωποι θέλουν μερικές φορές τα ίδια πράγματα που κάνουμε εμείς. Και αν δεν υπάρχουν αρκετά από αυτά που θέλουμε, η κοινή χρήση είναι μια αποτελεσματική επιλογή.

Τέλος, υπάρχει το τραγούδι των Rolling Stones «You Won’t Always Get What You Want». Αυτό είναι γεγονός και πρέπει να μάθετε πώς να νιώθετε απογοήτευση, χωρίς να κάνετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας δυστυχισμένους.

Γιατί οι άνθρωποι κάνουν πράγματα που δεν θέλουν να κάνουν; Sarang, 4 ετών

Για πολλούς λόγους, Σαράνγκ. Μερικές φορές μπαίνουμε σε πράγματα. Γιατί νιώθουμε ότι πρέπει να το κάνουμε, ακόμα κι αν δεν το θέλουμε. Και αυτό είναι το πώς νιώθω πραγματικά για το νήμα των δοντιών μου. Δεν θέλω να βάζω οδοντικό νήμα, αλλά νιώθω ότι πρέπει, γιατί πιστεύω ότι είναι για το καλό μου.

Μερικές φορές κάνουμε πράγματα για να μην πληγώσουμε τα συναισθήματα των άλλων. Για παράδειγμα, δεν μου αρέσουν τα κεράσια. Αλλά μια φορά μια φίλη μου μου έψησε κερασόπιτα και την έφαγα μαζί της, γιατί είχε βαρεθεί πολύ να την φτιάχνει. Δεν ήθελα να νιώθει άσχημα.

Άλλες φορές κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε. Γιατί κάποιος μας αναγκάζει να τα κάνουμε. Σας έχει αναγκάσει ποτέ κανείς να κάνετε κάτι; Ξέρω ότι δεν είναι καλό συναίσθημα, ειδικά όταν αυτός που σε αναγκάζει είναι κακός. Αλλά μερικές φορές, είναι το άτομο που μας αναγκάζει να κάνουμε κάτι που μας βοηθά, γιατί μπορεί να είναι καλό για εμάς, όπως να πάμε για ύπνο ή στον γιατρό για μια ένεση. Οι γονείς πρέπει να το κάνουν αυτό πιο συχνά, γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν πάντα τι είναι καλύτερο για αυτά.

Ένας άλλος λόγος είναι λίγο πιο περίπλοκος: θέλω να φάω καραμέλα. Και ξέρω ότι δεν θέλω να τρώω πολλά γλυκά, γιατί ξέρω ότι δεν μου κάνει καλό. Μερικές φορές, το τρώω περισσότερο γιατί είναι νόστιμο. Οι φιλόσοφοι το ονομάζουν αδύναμη βούληση. Η βούληση των ανθρώπων μερικές φορές αποδυναμώνεται. Μπορεί να θέλουμε να κάνουμε το σωστό σε μια κατάσταση, αλλά θέλουμε επίσης να διασκεδάσουμε και να διασκεδάσουμε, και μερικές φορές η διασκέδαση κερδίζει το σωστό, παρόλο που θα θέλαμε να μην ήταν. Τα καλά νέα είναι ότι η ικανότητά σας να παίρνετε τη σωστή απόφαση θα βελτιωθεί με την εξάσκηση.

Οι ανάγκες της πλειοψηφίας υπερισχύουν των αναγκών των λίγων ή οι ανάγκες των λίγων υπερισχύουν των αναγκών της πλειοψηφίας; Άρθουρ, 7 ετών

Σε βοήθησε κανείς να κάνεις αυτήν την ερώτηση, Άρθουρ; Αμφιβάλλω ότι αυτή είναι πραγματικά η ερώτησή σου, αλλά θα σου απαντήσω πάντως. Εξαρτάται από το ποιες είναι οι ανάγκες, και αν είναι πραγματικά ανάγκες, και όχι μόνο επιθυμίες. Μερικές φορές οι ανάγκες της πλειοψηφίας υπερτερούν των αναγκών των λίγων και μερικές φορές το αντίθετο.

Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Οι ανάγκες και τα θέλω δεν είναι απολύτως σημαντικά όταν αποφασίζουμε τι να κάνουμε. Τα δικαιώματα υπερτερούν. Εξετάστε την ακόλουθη ιστορία (την οποία οι φιλόσοφοι αποκαλούν δίλημμα μεταμόσχευσης). Εργάζεσαι σε ένα νοσοκομείο και έχεις πέντε ασθενείς που θα πεθάνουν αν δεν κάνουν μεταμοσχεύσεις. Κάθε ασθενής χρειάζεται διαφορετικό όργανο, αλλά δεν υπάρχουν δότες. Και εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο νοσοκομείο ένα άτομο με σπασμένο χέρι. Και η ζωή αυτού του ατόμου δεν κινδυνεύει, αλλά έχετε μια ιδέα: αν τον σκοτώσετε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα όργανά του για να σώσετε τους άλλους πέντε. Σε αυτή την περίπτωση, πέντε άνθρωποι θα ζήσουν και ένα άτομο θα πεθάνει.

Θα σκοτώσεις τον άνθρωπο; Για τον εαυτό μου, δεν θα τον σκότωνα. Νομίζω ότι πρέπει να σεβαστούμε το δικαίωμά του στη ζωή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι άλλοι θα πεθάνουν. Το δικαίωμα ενός ατόμου στη ζωή μπορεί να υπερισχύει των αναγκών πολλών ανθρώπων.

Η φαντασία μας αποτελείται από αυτό; Χοσέ, 7 ετών

Λοιπόν, Χοσέ, αυτή είναι μια από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις που σκέφτονται οι φιλόσοφοι και χρειαζόμουν τη βοήθεια του γιου μου Χανκ για να το απαντήσω (είναι 9 ετών και είναι καλός στο να κάνει παρόμοιες ερωτήσεις). Λέει εκεί ότι η ύλη που αποτελεί χώρο για τη φαντασία σας (ο εγκέφαλός σας) αποτελείται από άτομα, αλλά η ίδια η φαντασία σας δεν είναι.

Έχει δίκιο ο Χανκ; Αυτό εξαρτάται από το τι εννοείς με τη φαντασία σου. Αν εννοείτε τον μηχανισμό στον εγκέφαλό σας που σας επιτρέπει να φαντάζεστε πράγματα, η απάντηση εδώ είναι ναι, όπως είπε ο Χανκ. Αλλά αν εννοείτε τα πράγματα που φαντάζεστε όπως δράκους ή νεράιδες, είναι πραγματικά στο χέρι σας να εξετάσετε εάν οι ίδιες οι ιδέες αποτελούνται από άτομα. Μπορείτε να φανταστείτε οτιδήποτε, ακόμα και δράκους από νεραϊδόσκονη.

Το πιο δύσκολο ερώτημα είναι αν η ιδέα αυτών των δράκων στο μυαλό σας είναι φτιαγμένη από άτομα; Μερικοί φιλόσοφοι πιστεύουν ότι το μυαλό μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά εγκέφαλος (αυτό ονομάζεται υλισμός, επειδή η ιδέα είναι ότι ο νους αποτελείται από ύλη), και αν αυτό είναι αλήθεια, τότε τα πάντα στο μυαλό σας είναι φτιαγμένα από άτομα, συμπεριλαμβανομένων των σκέψεών σας. Αλλά άλλοι φιλόσοφοι αμφιβάλλουν ότι τα πάντα στο μυαλό μας μπορούν να εξηγηθούν από τη διάταξη των ατόμων στον εγκέφαλό μας (αυτό ονομάζεται δυισμός, που λέει ότι το μυαλό και ο εγκέφαλος είναι ξεχωριστά πράγματα), και εδώ δεν έχω πάρει οριστική θέση ακόμα. Είναι περίπλοκο και οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες ασχολούνται πολύ με αυτό το ερώτημα προσπαθώντας να το καταλάβουν. Μπορείτε να τους βοηθήσετε να βρουν μια απάντηση μια μέρα.